Zielona Góra – geografia i historia
Zielona Góra jest miastem powiatowym, należącym do województwa lubuskiego. Miasto położone jest w miejscu, w którym rzeka Odra przecina pasmo wzgórz, nazywane Wałem Zielonogórskim. Geograficznie, miasto przynależy do regionu nazywanego Pojezierzem Południowobałtyckim, granicząc z dwiema nieckami – Chynowską i Płotowską.
Zielona Góra założona została w XIII wieku, a prawa miejskie otrzymała w 1323. Wraz z Nową Solą i Sulechowem, współtworzy zespół miast, kolektywnie nazywanych „Lubuskim Trójmiastem”. Według ostatnich badań, liczba ludności Zielonej Góry wynosi obecnie niespełna 120 tys. mieszkańców.
Pierwotnie, miasto założone zostało przez zachodnioeuropejskich imigrantów, głównie Niemców i Belgów. Stąd też wzięły się jego wcześniejsze nazwy – łacińskie „Thalloris”, lub niemieckie „Grunberg”. Miasto było więc wielokulturowe już od samych początków.
Późniejsza historia Zielonej Góry również wiąże się z licznymi zmianami narodowościowymi. Wynika to głównie z faktu, że miasto od zawsze łączone było z Dolnym Śląskiem. W efekcie, w skutek licznym konfliktów międzynarodowych, często przechodziło pod panowanie czeskie lub niemieckie.
W okresie baroku, Zielona Góra była ważnym ośrodkiem europejskiego ruchu kalwińskiego. To właśnie z tego miasta wywodzi się Abraham Schultetus (1566-1624) – słynny profesor teologii, a w późniejszym czasie – kapelan Fryderyka I (ówczesnego króla Czech).
Od 2009 r. patronem Zielonej Góry jest św. Urban, który zgodnie z tradycją chrześcijańską, uchodzi za patrona ogrodników, winorośli i dobrego urodzaju.